Kiai!

De beste karateka's bezitten allemaal een enorme vechtlust. En dit manifesteert zich altijd in de kiai. De dojo is een van de weinige plaatsen waar mensen van jong en oud worden aangemoedigd om hardop te schreeuwen.

Een kiai is een korte maar krachtige kreet/schreeuw die gebruikt wordt bij zelfverdedigingssporten, waaronder karate. Het betekent: schreeuw vanuit de geest. De kiai oefenen we bij karate maar ook in de lessen weerbaarheid.

We oefenen dit o.a. met speelse werkvormen en vaak tegelijkertijd met elkaar. Daar waar de één al begint met schreeuwen tijdens m’n uitleg over de kiai maakt de ander pas een zachte kreet na een paar lessen, ieder zijn eigen tempo. Het kan ongemakkelijk zijn maar een goede kiai maken is belangrijk om te kunnen. Er is een gezegde: show me your kiai and I know who you are. Daar zit wel wat in. Een kiai is uniek en klinkt bij iedereen anders. Een goede schreeuw schrikt mensen af, je geeft een grens aan. Tegelijkertijd pept de kiai je op en zo word je nog feller. Soms zegt iemand dat hij/zij nooit boos wordt en ook nooit schreeuwt. Echt niet? Het lucht vaak toch op en tegelijkertijd is het een signaal naar omstanders dat er iets aan de hand is.

Tijdens mijn opleiding tot psychosociaal therapeut (die verder weinig met vechtsport te maken heeft) wordt er regelmatig aandacht besteed aan boosheid en woede. Om goed met woede om te kunnen gaan zijn er verschillende oefeningen te bedenken. Zo oefenden wij het voluit slaan met een stok op een stootkussen wat op de grond lag. Het slaan en trappen tegen een stootkussen en daarnaast kregen we de opdracht om bij boosheid een plek in de natuur te zoeken waar niemand is en eens goed te gaan schreeuwen. Een kiai werkt nog therapeutisch ook dus :)